Rodzaje pojemników

Najpierw zwykle wybieramy doniczki gliniane lub terakotowe. Są niedrogie, dają korzystniejszy stosunek ciężaru podłoża do jego objętości niz naczynia kamienne i lepiej zatrzymują ciepło niż drewno, dlatego podłoże pozostaje w nich dłużej ciepłe. Są też dostatecznie ciężkie, aby zapewnić stabilność wysokim roślinom, ale na tyle lekkie, że można je przestawiać. Jeśli zaś zdarzy się nieszczęście i doniczka potłucze się, to jej skorupy można wykorzystać do drenażu w innych pojemnikach lub drobno potłuc i wymieszać z glebą w ogrodzie, gdzie w końcu ulegną rozłożeniu. Doniczki gliniane bez polewy są porowate, dlatego rośliny w nich wymagają częstszego podlewania niż w pojemnikach z innych materiałów – pamiętajmy, że przed użyciem doniczki gliniane należy namoczyć w wodzie, aby suche ścianki nie absorbowały wody z podłoża lub gleby po posadzeniu rośliny.
W chłodniejszym klimacie ważne jest, czy nasze pojemniki są przeznaczone do użytku zewnętrznego, to znaczy, czy są odporne na mróz. Lepsze sa doniczki szerokie niz wąskie (takie, jak dla palm) gdyż jest w nich więcej przestrzeni dla zmieniającej się objętości podłoża w miarę zamarzania i tajania. Naczynia kamionkowe są mniej porowate i bardziej odporne na mróz od terakotowych, ale przez to także trochę droższe. Doniczki te dostępne są w szerokiej gamie kolorów i kształtów. Doniczki gliniane można też pomalować lub „postarzać”, smarując je z zewnątrz np. słabym roztworem gnojowicy, co przyspiesza rozwój mchów i porostów.
Wazy z kamienia naturalnego i sztucznego oraz z betonu sa znacznie cięższe od ceramicznych i mogą być stosowane tylko jako pojemniki stałe. Potrzebują też więcej czasu do ogrzania się, ale są stosowane tradycyjnie od lat i wymagają niewiele pielęgnacji poza czyszczeniem. Prawdziwe gazony z kamienia naturalnego mogą być bardzo drogie, tańszym rozwiązaniem jest zakup kopii gazonu i postarzenie go (tak jak doniczek glinianych)
Drewno jest bardzo wydajnym i atrakcyjnym materiałem na duże skrzynki. Najlepiej wybrać deski impregnowane ciśnieniowo (wilgoć w nich została zastąpiona olejopodobnym impregnatem pod dużym ciśnieniem) bądź sezonowane drewno kasztanowe lub dębowe, które zachowa trwałość co najmniej przez 20 lat bez specjalnych zabiegów dzięki dużej zawartości tanin.
Po kilku latach stania na słońcu i mrozie pojemniki z tworzyw sztucznych stają się kruche, łatwo pękają i łamią się. W sprzedaży dostępne są pojemniki wykonane z wodoodpornych polimerów. Takie pojemniki mogą służyć przez wiele lat.
W przypadku ogrodu na balkonie lub dachu najważniejszym czynnikiem jest zawsze ciężar. Im lżejszy będzie pojemnik, tym większą można uzyskać głębokość podłoża i tym więcej roślin można uprawiać. Najprawdopodobniej wybierzemy pojemniki z tworzyw sztucznych, gdyż są lekkie i łatwe do przenoszenia, ale można też wykorzystać wyłożone folią koszyki  wiklinowe lub lekkie skrzynki, przymocowane do ściany. (...)
Pojemniki z włókna szklanego powinny zachować trwałość do 10 lat, zanim zaczną ulegać rozkładowi pod wpływem promieniowania ultrafioletowego, tańsze wzory mogą zacząć się rozpadać wcześniej na skutek wnikania wody między warstwy laminatu. Czasem stosowane są odporne na promieniowanie UV pigmenty do pokrywania zewnętrznych ścian pojemników, możemy też sami przedłużyć ich trwałość, malując na ciemny kolor lub tak obsadzając, aby rośliny zacieniały boki. (...)
Fragment książki „Jadalne rośliny w pojemnikach” Michael Guerra, Świat Książki. Skróty pochodzą od redakcji.